Andrei Tarkovsky

آندری آرسنیویچ تارکوفسکی (روسی: Андрей Арсеньевич Тарковский، IPA: [ɐnˈdrʲej ɐrˈsʲenʲjɪvʲɪtɕ tɐrˈkofskʲɪj]؛ 4 آوریل 1932، کارگردان روسی، کارگردان روسی، 2 دسامبر 1932  تا 892 فیلم روسی. فیلم‌های او که به‌طور گسترده به عنوان یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین فیلم‌سازان تمام دوران شناخته می‌شوند، مضامین معنوی و متافیزیکی را بررسی می‌کنند، و به دلیل سرعت کند و برداشت‌های طولانی، تصاویر بصری رویایی، و اشتغال به طبیعت و حافظه مورد توجه قرار می‌گیرند.

تارکوفسکی در VGIK مسکو زیر نظر فیلمساز میخائیل روم فیلم آموخت و پس از آن پنج فیلم اول خود را در اتحاد جماهیر شوروی کارگردانی کرد: کودکی ایوان (1962)، آندری روبلوف (1966)، سولاریس (1972)، آینه (1975) و استاکر (1979). . تعدادی از فیلم های او در این دوره در زمره بهترین فیلم های ساخته شده قرار گرفته اند. پس از سالها درگیری خلاقانه با مقامات دولتی فیلم، تارکوفسکی در سال 1979 کشور را ترک کرد و دو فیلم آخر خود را در خارج از کشور ساخت. نوستالژیا (1983) و فداکاری (1986) به ترتیب در ایتالیا و سوئد تولید شدند. در سال 1365 نیز کتابی درباره سینما و هنر با عنوان مجسمه سازی در زمان منتشر کرد. او اواخر همان سال بر اثر سرطان درگذشت. هنوز بحث وجود دارد که آیا سرطان ناشی از مکان های مورد استفاده در طول فیلمبرداری استاکر بوده است.

تارکوفسکی در طول زندگی حرفه‌ای خود برنده جوایز متعددی از جشنواره فیلم کن (از جمله جایزه FIPRESCI، جایزه هیئت داوران جهانی و جایزه بزرگ ویژه هیئت داوران) و برنده جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز به خاطر او بود. اولین فیلم کودکی ایوان. در سال 1990، پس از مرگش جایزه معتبر لنین اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. سه فیلم او – آندری روبلف، آینه، و استاکر – در نظرسنجی Sight & Sound در سال 2012 از 100 فیلم برتر تمام دوران حضور داشتند.