Anatole Litvak

آناتولی میخائیلوویچ لیتاک OBE (روسی: Анатолий Михайлович Литвак؛ 21 مه 1902 – 15 دسامبر 1974)، معروف به آناتول لیتواک، یک فیلمساز روسی الاصل آمریکایی بود که به نویسندگی، کارگردانی، و تولید فیلم در کشورها و زبان های مختلف پرداخت. او آموزش تئاتر خود را در سن 13 سالگی در پتروگراد روسیه (که اکنون دوباره با نام سنت پترزبورگ شناخته می شود) آغاز کرد.

لیتواک به خاطر هدایت بازیگران خارجی کم‌شناخته به شهرت اولیه مشهور بود و اعتقاد بر این است که در برنده شدن جوایز اسکار چندین بازیگر نقش داشته است. در سال 1936 او مایرلینگ را کارگردانی کرد، فیلمی که بازیگران فرانسوی شارل بویر و دانیل داریو را به ستارگان بین‌المللی تبدیل کرد. او در سال 1956 با آناستازیا، ستاره سوئدی، اینگرید برگمن، محبوبیت خود را در بین تماشاگران آمریکایی به دست آورد و در آن دومین اسکار خود را برد. او اولیویا دی هاویلند را برای نامزدی اسکار برای گودال مار (1948) کارگردانی کرد. او ژان گابین را در اولین فیلم خود کارگردانی کرد و الیا کازان را در اولین نقش خود یعنی شهر برای فتح کارگردانی کرد.

لیتاک در سال 1939 فیلم Confessions of a Nazi Spy را با بازی ادوارد جی رابینسون کارگردانی کرد که از فیلم واقعی تظاهرات نازی های ایالات متحده استفاده می کرد. لیتوک به عنوان پناهنده از آلمان نازی، از معدود کارگردانانی بود که سعی کرد چشم هالیوود را به روی تهدیدی که آلمان برای اروپا و جهان ایجاد می کرد باز کند.

در طول جنگ جهانی دوم، او به همراه فرانک کاپرا فیلم‌های مستند، از جمله فیلم‌های «چرا می‌جنگیم» را ساخت و کارگردانی کرد. نبرد روسیه (1943) به کارگردانی انفرادی او جوایز متعددی را از آن خود کرد و نامزد دریافت جایزه اسکار شد. به دلیل توانایی لیتاک در صحبت کردن به روسی، آلمانی و فرانسوی، او بر فیلمبرداری فرود در نورماندی نظارت داشت. او همچنین از جنگ هوایی با نیروی هوایی هشتم ایالات متحده فیلمبرداری کرد. به دلیل تلاش های داوطلبانه خود در زمان جنگ، در پایان جنگ به درجه سرهنگی نائل شد. او جوایز ویژه ای از دولت های فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده دریافت کرد.