Aaron Sorkin

آرون بنجامین سورکین (زاده 9 ژوئن 1961) نمایشنامه نویس، فیلمنامه نویس و کارگردان فیلم آمریکایی است. او در شهر نیویورک متولد شد و در سنین پایین به نوشتن علاقه داشت. سورکین یک جایزه اسکار، یک جایزه بفتا، پنج جایزه امی پرایم تایم و سه گلدن گلوب به دست آورده است.

آثار او شامل نمایشنامه های برادوی چند مرد خوب، اختراع فارنزورث، و کشتن مرغ مقلد، و همچنین مجموعه تلویزیونی شب ورزشی (2000-1998)، بال غربی (1999-2006)، استودیو 60 در نوار غروب است. (07-2006) و اتاق خبر (14-2012). او فیلمنامه فیلم درام حقوقی چند مرد خوب (1992)، کمدی رئیس جمهور آمریکا (1995) و چندین فیلم زندگینامه ای از جمله جنگ چارلی ویلسون (2007)، مانی بال (2011) و استیو جابز (2015) را نوشت. او برای نوشتن شبکه اجتماعی در سال 2010 برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی و جایزه گلدن گلوب برای بهترین فیلمنامه شد. سورکین اولین فیلم کارگردانی خود را با درام جنایی بازی مولی (2017) انجام داد و کارگردانی را با درام حقوقی تاریخی The Trial of the Chicago 7 (2020) و درام تجاری نمایشی Being the Ricardos (2021) ادامه داد.

به عنوان یک نویسنده، سورکین به خاطر دیالوگ‌های سریع و مونولوگ‌های گسترده‌اش که با تکنیک داستان‌سرایی توماس شلم، همکار مکرر او به نام «راه رفتن و صحبت کردن» تکمیل شده است، شناخته می‌شود. این سکانس‌ها شامل عکس‌های ردیابی منفرد با مدت طولانی است که شامل چندین شخصیت است که در هنگام حرکت در مجموعه درگیر مکالمه می‌شوند. کاراکترها وارد مکالمه می شوند و از آن خارج می شوند زیرا شات بدون هیچ برشی ادامه می یابد.