Simon Abkarian

سیمون آبکاریان در 5 مارس 1962 سیمون آبکاریان در گونس، حومه شمال شرقی پاریس، فرانسه، در یک خانواده فرانسوی-ارمنی به دنیا آمد. سیمون آبکاریان جوان در محیطی سه زبانه بزرگ شد، علاوه بر زبان مادری ارمنی خود، زبان فرانسه را نیز در مدرسه یاد گرفت و از کودکی با تماشای فیلم های آمریکایی زبان انگلیسی را نیز آموخت. او بیشتر دوران کودکی خود را تا سن نه سالگی در فرانسه گذراند، سپس به همراه پدر و مادرش به بیروت، لبنان رفت.

آبکاریان جوان از سال 1971 تا 1977 با مادر و پدرش در لبنان زندگی می کرد. او رقص را نزد گروه رقص لری در بیروت آموخت. در آنجا به مدرسه ارمنی رفت و زبان فرانسه و انگلیسی را نیز آموخت. در سال 1977 پدرش به جنگ لبنان رفت و آبکاریان 15 ساله به همراه مادرش به پاریس بازگشت. چند سال بعد به نیویورک نقل مکان کرد و تحصیلات خود را در زمینه رقص و بازیگری در شرکت Antranik در نیویورک ادامه داد، سپس به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کرد. در سال‌های 1983-1985 در رشته بازیگری تحصیل کرد و به گروه تئاتر ارمنی Artavadzt از AGBU به سرپرستی کارگردان جرالد پاپازیان پیوست. در سال 1984، او به کارگاه معروف Theater du Soleil در تور لس آنجلس در طول جشنواره هنر المپیک پیوست. آبکاریان یک کارگاه یک ماهه بازیگری را از سازنده ماسک منوچکین، ژرژ بیگو، گذراند، سپس توسط آریان منوچکین تست شد و او را برای پیوستن به شرکت دعوت کرد. آبکاریان در سال 1985 به پاریس، فرانسه بازگشت. در آنجا او یک کار موفق بازیگری روی صحنه را از سر گرفت و یک همکاری هشت ساله با آریان منوچکین، کارگردان افسانه‌ای تئاتر دو سولیل داشت. در آنجا او در تراژدی‌های یونانی نقش‌های اصلی را بازی کرد و به خاطر بازی‌های کاریزماتیک‌اش به شهرت رسید. او همچنین چندین نمایش صحنه ای را در پاریس کارگردانی کرد، از جمله «عشق از دست رفته» شکسپیر در Bouffles du Nord، و «آخرین آواز تروی» آیسخلوس در Bobigny و غیره. آبکاریان در سال 2001 برنده بالاترین جایزه در تئاتر فرانسه برای یک بازیگر شد – جایزه مولیر، برای بازی در فیلم Une Bête Sur La Lune (معروف به هیولایی در ماه). از سال 1993، آبکاریان و همسر بازیگر-کارگردانش، کاترین شاوب آبکاریان، تئاتر خود را به نام T.E.R.A راه اندازی کردند. (Theatre Espace Recherche Acteur) در پاریس. او در آنجا به بازی و کارگردانی نمایش های کلاسیک و معاصر پرداخته است. در فصل 2005-2006، او توسط گروه بازیگران برای کارگردانی فیلم «عشق از دست رفته» شکسپیر در لس آنجلس آورده شد.

آبکاریان اولین فیلم خود را در سال 1989 در فیلم کوتاه Ce qui me meut (1989) ساخته سدریک کلاپیش کارگردانی کرد. آبکاریان در دوران اولیه فعالیت سینمایی خود از همکاری پربار با سدریک کلاپیش در 6 فیلم فرانسوی لذت برد که در برنده جایزه وقتی گربه دور است (1996) مورد توجه قرار گرفت. او برای بازی در نقش آرشیل گورکی نقاش در حماسه آرارات (2002) برنده جایزه اتم اگویان، تحسین منتقدان را به دست آورد. سیمون آبکاریان برای بازی در نقش الیاهو در فیلم گرفتن همسر (2004) به کارگردانی رونیت الکابتز جوایزی را دریافت کرد. در همان سال آبکاریان در اولین نقش اصلی خود به زبان انگلیسی با بازی در نقش او، یک دکتر لبنانی پرشور که به آشپز تبدیل شده و عاشق یک زن آمریکایی (جوآن آلن) در فیلم بله (2004) به کارگردانی سالی پاتر است، همبازی شد. او با ایفای نقش مکمل در نقش الکس دیمیتروس در کازینو رویال (2006)، با بازی در چندین صحنه قدرتمند در مقابل دنیل کریگ، قدمی رو به جلو در حرفه سینمایی خود برداشت.

سیمون آبکاریان سخاوتمندانه در امور بشردوستانه مردم ارمنی در سراسر جهان مشارکت داشته است. او در بسیاری از رویدادها و مراسم خیریه مرتبط با اهداف ارمنی شرکت کننده، میزبان و مجری مکرر بوده است. او همچنین یکی از اعضای هیئت رئیس جمهور فرانسه ژاک شیراک به ارمنستان در اکتبر 2006 بود.