شاهرخ خان (هندی: शाहरुख़ान؛ زادهٔ ۲ نوامبر ۱۹۶۵) بازیگر هندی است که در فیلمهای هندیزبان فعالیت میکند. او از سوی رسانهها با عنوانهایی مانند «پادشاه بالیوود» یاد شده و برای نقشآفرینیهایش افتخارات مختلفی از جمله ۱۴ جایزهٔ فیلمفیر دریافت کردهاست. دولت هند نشان پادما شری و دولت فرانسه نشان هنر و ادب و لژیون دونور را به او اعطا کردهاست. شاهرخ خان طرفداران قابل توجهی در آسیا و مهاجران هندی در سراسر جهان دارد. از نظر تعداد مخاطب و درآمد از او به عنوان یکی از موفقترین ستارههای سینما در جهان یاد شدهاست.
خان فعالیت حرفهای خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ و با حضور در چندین سریال تلویزیونی آغاز کرد. او در سال ۱۹۹۲ با فیلم عاشق دیوانهوار وارد بالیوود شد. خان در اوایل حرفهاش برای بازی در نقش افراد شرور در فیلمهای بازیگر (۱۹۹۳)، ترس (۱۹۹۳) و سرانجام (۱۹۹۴) شناخته شد. او پس از بازی در مجموعه ای از فیلمهای عاشقانه از جمله داماد عاشق عروس را میبرد (۱۹۹۵)، دل دیوانه است (۱۹۹۷)، داره یه اتفاقایی میفته (۱۹۹۸)، محبتها (۲۰۰۰) و گاهی شادی گاهی غم به شهرت رسید. خان برای بازی در نقش یک الکلی در دیوداس (۲۰۰۲)، دانشمند ناسا در مادری (۲۰۰۴)، مربی هاکی در هند، به پیش! (۲۰۰۷) و مردی مبتلا به نشانگان آسپرگر در من خان هستم (۲۰۱۰) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. پرفروشترین فیلمهایش کمدیهای قطار چنای (۲۰۱۳)، سال نو مبارک (۲۰۱۴)، دلداده (۲۰۱۵) و فیلم جنایی رئیس (۲۰۱۷) هستند. بسیاری از فیلمهای او مضامین هویت ملی هند و ارتباط با جوامع دور از وطن یا تفاوتها و نارضایتیهای جنسیتی، نژادی، اجتماعی و مذهبی را به تصویر میکشند.
کارهای بشردوستانه خان شامل خدمات بهداشت و درمان و امداد به فاجعهدیدگان بوده و در ۲۰۱۱ به دلیل پشتیبانی از آموزش کودکان، جایزهای از یونسکو دریافت کرد. او در ۲۰۱۸ برای رهبری در حمایت از حقوق زنان و کودکان در هند، جایزهٔ کریستال مجمع جهانی اقتصاد را دریافت کرد. خان چندین بار در فهرستی از تأثیرگذارترین افراد در فرهنگ هند قرار گرفته و در سال ۲۰۰۸، نیوزویک به انتخاب خود او را بهعنوان یکی از پنجاه فرد قدرتمند در جهان معرفی کرد.