Robbie Williams

رابرت پیتر ویلیامز (زاده 13 فوریه 1974 با نام رابرت پیتر کانوی) خواننده و ترانه سرای انگلیسی است. او به عنوان عضوی از گروه پاپ Take That از سال 1990 تا 1995 به شهرت رسید و پس از راه اندازی یک حرفه انفرادی در سال 1996 به موفقیت تجاری دست یافت. دیسکوگرافی او شامل هفت تک آهنگ شماره 1 انگلستان است و همه آلبوم های استودیویی او به جز یکی از 12 آلبوم استودیویی به دست آمده است. شماره 1 در انگلستان. شش آلبوم او در میان 100 آلبوم برتر بریتانیا قرار دارند که دو تای آنها در 60 آلبوم برتر قرار دارند و او در سال 2006 با فروش 1.6 میلیون بلیط در یک روز در طول تور برخورد نزدیک خود، رکورد جهانی گینس را به دست آورد.

ویلیامز رکورد 18 جایزه بریت، چهار بار برنده بهترین هنرمند مرد بریتانیا، دو بار مشارکت برجسته در موسیقی، یک جایزه نماد برای تأثیر ماندگارش بر فرهنگ بریتانیا، هشت جایزه ECHO آلمان و سه جایزه موسیقی اروپایی MTV شده است. در سال 2004، پس از انتخاب شدن به عنوان بهترین هنرمند دهه 1990، به تالار مشاهیر موسیقی انگلستان راه یافت. با توجه به صنعت فونوگرافی بریتانیا (BPI)، او برای 20.2 میلیون آلبوم و 8.4 میلیون تک آهنگ در بریتانیا به عنوان یک هنرمند انفرادی گواهینامه دریافت کرده است.[4] پنج آلبوم او نیز در صدر جدول آلبوم های استرالیا قرار گرفته اند و 75 میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته است. او همچنین در صدر جدول پخش پخش 2000-2010 انگلستان قرار گرفت. سه کنسرت او در Knebworth در سال 2003 بیش از 375000 نفر را به خود جلب کرد که بزرگترین رویداد موسیقی بریتانیا تا آن زمان بود. در سال 2014، به او جایزه آزادی شهر زادگاهش استوک-آن-ترنت و همچنین ایجاد یک مسیر گردشگری و نامگذاری خیابان ها به افتخار او داده شد.

پس از 15 سال، ویلیامز در سال 2010 مجدداً به Take That ملحق شد تا با همکاری در نوشتن و اجرای آواز اصلی آلبوم خود Progress، که دومین آلبوم پرفروش در تاریخ نمودار بریتانیا  و سریع‌ترین رکورد فروش قرن در آلبوم بود، شد. زمان. تور بعدی استادیوم، که شامل هفت آهنگ از حرفه انفرادی ویلیامز بود، با فروش 1.34 میلیون بلیت در کمتر از 24 ساعت، به پرفروش ترین کنسرت تاریخ بریتانیا تبدیل شد. در سال 2011، گری بارلو، خواننده گروه Take That تأیید کرد که ویلیامز برای بار دوم گروه را ترک کرده است تا روی حرفه انفرادی خود تمرکز کند، اگرچه او اظهار داشت که جدایی دوستانه بود و ویلیامز از بازگشت مجدد به Take That در آینده استقبال کرد.[8] ویلیامز از آن زمان با Take That در سه برنامه تلویزیونی مجزا اجرا کرد، و با بارلو در تعدادی از پروژه‌ها همکاری کرد مانند موزیکال گروه وست اند.