Philip Hoffman

فیلیپ سیمور هافمن (زاده ۲۳ ژوئیه ۱۹۶۷ – درگذشته ۲ فوریه ۲۰۱۴) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. او که بیشتر به خاطر نقش‌های مکمل و شخصیت متمایزش شناخته می‌شود – معمولاً افراد پست، افراد عجیب و غریب، قلدرها و نامناسب‌ها – از اوایل دهه 1990 تا زمان مرگش در سال 2014 در بسیاری از فیلم‌ها و تولیدات تئاتری از جمله نقش‌های اصلی بازی کرد.

هافمن که در فیرپورت نیویورک به دنیا آمد و بزرگ شد، در جوانی و پس از شرکت در یک نمایش صحنه ای از آرتور میلر، همه پسران من در سن 12 سالگی، به سمت تئاتر کشیده شد. اپیزودی از قانون و نظم در سال 1991، که در سال 1992 در فیلم ظاهر شد. او برای کارهای مکملش، به ویژه در بوی زن (1992)، پیچ و تاب (1996)، شب های بوگی (1997)، شادی (1998)، شهرت یافت. پچ آدامز (1998)، لبوفسکی بزرگ (1998)، مگنولیا (1999)، آقای ریپلی با استعداد (1999)، تقریباً مشهور (2000)، عشق مست-پانچ (2002)، و همراه با پولی (2004). او گاهی اوقات شروع به ایفای نقش های اصلی کرد و برای ایفای نقش ترومن کاپوتی نویسنده در فیلم کاپوتی (2005)، جوایز متعددی از جمله جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به دست آورد. مشخصات هافمن به رشد خود ادامه داد و او برای بازی در نقش افسر بی رحمانه سیا در جنگ چارلی ویلسون (2007)، کشیش کاتولیک متهم به پدوفیلی در شک (2008) و شخصیت کاریزماتیک، سه نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد. رهبر یک جنبش از نوع ساینتولوژی در استاد (2012).

در حالی که او عمدتاً در فیلم‌های مستقل از جمله وحشی‌ها (2007) و Synecdoche، نیویورک (2008) کار کرد، هافمن همچنین در فیلم‌های بی عیب (1999) و فیلم‌های پرفروش هالیوود مانند Twister (1996)، Mission: Impossible III (2006) ظاهر شد. و در یکی از آخرین نقش‌هایش، به عنوان پلوتارک هونسبی در سری بازی‌های گرسنگی (15-2013). فیلم بلند جک قایق سواری می رود (2010) اولین حضور او به عنوان یک فیلمساز را رقم زد. هافمن همچنین یک بازیگر و کارگردان برجسته تئاتر بود. او در سال 1995 به شرکت تئاتر آف برادوی LAByrinth پیوست، جایی که او کارگردانی، تهیه‌کنندگی و حضور در صحنه‌های متعددی را بر عهده داشت. بازی او در سه نمایشنامه برادوی – غرب واقعی در سال 2000، سفر طولانی روز به شب در سال 2003، و مرگ فروشنده در سال 2012 – همگی منجر به نامزدی جایزه تونی شد.

هافمن در جوانی با اعتیاد به مواد مخدر دست و پنجه نرم کرد و در سال 2012 پس از سال ها پرهیز دوباره عود کرد. در فوریه 2014، او بر اثر مسمومیت ترکیبی با مواد مخدر درگذشت. هافمن که به خاطر نترس بودن در ایفای شخصیت‌های مذموم و به خاطر آوردن عمق و انسانیت به چنین نقش‌هایی به یاد می‌آید، در آگهی ترحیم نیویورک تایمز خود به‌عنوان «شاید جاه‌طلب‌ترین و تحسین‌شده‌ترین بازیگر آمریکایی در نسل خود» توصیف شد.