Peter Coyote

پیتر کایوت (متولد رابرت پیتر کوهون؛ 10 اکتبر 1941) بازیگر، کارگردان، فیلمنامه نویس، نویسنده و راوی فیلم، تئاتر، تلویزیون و کتاب های صوتی آمریکایی است. او شاید بیشتر به خاطر بازی در فیلم های مختلفی مانند E.T. فرازمینی (1982)، کراس کریک (1983)، لبه دندانه دار (1985)، ماه تلخ (1992)، کیکا (1993)، پچ آدامز (1998)، ارین بروکوویچ (2000)، پیاده روی برای یادآوری (2002) و Femme Fatale (2002). او همچنین به عنوان “صدای اسکار” برای هفتاد و دومین مراسم جوایز اسکار شناخته شد، اولین گوینده اسکار که جلوی دوربین دیده شد.[4]

صدای کایوت شامل روایتگری او برای مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی 2002 و کمپین iPad Retina Display اپل است. او گوینده سریال PBS The Pacific Century (1992)، برنده جایزه امی، و ده مستند به کارگردانی یا تهیه‌کنندگی کن برنز: غرب (1996)، پارک‌های ملی: بهترین ایده آمریکا (2009)، ممنوعیت (2011)، غبار بود. بول (2012)، روزولتز: تاریخ صمیمی (2014)، جنگ ویتنام (2017)، کلینیک مایو: ایمان–امید–علم (2018)، موسیقی کانتری (2019)، همینگوی (2021)، و بنجامین فرانکلین (2022). او در سال 2015 برای کارش در روزولت ها برنده جایزه امی پرایم تایم برای راوی برجسته شد.

Coyote یکی از بنیانگذاران Diggers، یک گروه بداهه آنارشیست فعال در Haight-Ashbury در اواسط دهه 1960، از جمله تابستان عشق بود. کایوت همچنین بازیگر، نویسنده و کارگردان گروه میم سانفرانسیسکو بود که Diggers از آن تکامل یافت. شهرت او در صحنه ضدفرهنگ سانفرانسیسکو منجر به مصاحبه با او برای کتاب صداهایی از نسل عشق شد. او در اولین تور کراس کانتری The Minstrel Show نقش آفرینی کرد و کارگردانی کرد و نمایشنامه او Olive Pits با همکاری پیتر برگ، عضو گروه Mime Troupe، جایزه Obie را از The Village Voice به این گروه برد. کایوت از سال 1975 تا 1983 به عضویت و سپس رئیس شورای هنرهای کالیفرنیا درآمد. در اواخر دهه 1970، او از بازیگری روی صحنه به بازی در فیلم تغییر مسیر داد. در دهه 1990 و 2000 در چندین برنامه تلویزیونی بازی کرد. او به زبان اسپانیایی و فرانسوی نسبتاً روان صحبت می کند.