پاتریک مگی که در آرماگ، ایرلند شمالی به دنیا آمد، نمونه کلاسیکی است که نشان میدهد چگونه برخی از بازیگران صحنه را به مراتب بالاتر از صفحه نمایش میدهند. مگی به خوبی میدانست که اکثر فیلمهایی که او در آن ظاهر شد وحشتناک بودند (او بیشتر در فیلمهای ترسناک نقش شخصیتهای شرور شیطانی را بازی میکرد)، اما این پول برای تامین هزینه کار صحنهای برجستهاش بسیار مفید بود (او بازیگر مورد علاقه ساموئل بکت بود. یکی از بزرگترین نمایشنامه های او، “آخرین نوار کراپ”، به طور خاص برای او نوشته شده است). با این حال، او کارهای برجستهای روی فیلم انجام داد، به ویژه در پرتقال ساعتی (1971) استنلی کوبریک در نقش نویسنده فلج آقای الکساندر، و در فیلم بری لیندون (1975) کوبریک به عنوان قهرمان. او همچنین در فیلم های خدمتکار جوزف لوزی (1963)، مارات/ساد (1967) اثر پیتر بروک و جشن تولد اثر ویلیام فریدکین (1968) ظاهر شد. او همچنین در فیلم هایی از کارگردانان فرقه ای مانند راجر کورمن، لوسیو فولچی و والرین بوروچیک ظاهر شد.