Mia Farrow

Maria de Lourdes Villiers “Mia” Farrow (/məˈriːə di ˈlʊərdz ˈvɪljərz ˈfæroʊ/؛ زاده 9 فوریه 1945) بازیگر، فعال و مدل سابق مد آمریکایی است که در بیش از 50 فیلم ظاهر شده است. او برنده جوایز متعددی از جمله گلدن گلوب و نامزد سه جایزه بفتا شده است. او همچنین به دلیل فعالیت گسترده خود به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف، از جمله فعالیت های بشردوستانه در دارفور، چاد و جمهوری آفریقای مرکزی شناخته شده است. در سال 2008 مجله تایم او را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد در جهان معرفی کرد.

فارو دختر بزرگ کارگردان استرالیایی جان فارو و بازیگر ایرلندی مورین اوسالیوان، تربیت سخت کاتولیک در بورلی هیلز، کالیفرنیا داشت. پس از کار به عنوان یک مدل مد در طول سال های نوجوانی، او ابتدا با بازی در نقش آلیسون مکنزی در سریال تلویزیونی پیتون پلیس (1964-1966) مورد توجه قرار گرفت. اولین فیلم بلند او در فیلم Guns at Batasi (1964) جایزه گلدن گلوب را برای ستاره جدید سال برای او به ارمغان آورد و به دلیل ازدواج دو ساله بعدی خود با فرانک سیناترا، که در سن 21 سالگی با او ازدواج کرد، شهرت بیشتری به دست آورد. رزماری وودهاوس در فیلم ترسناک رومن پولانسکی بچه رزماری (1968) نامزدی جایزه بفتا و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را به همراه داشت. او سومین نامزدی گلدن گلوب را برای بازی در فیلم جان و مری (1969) دریافت کرد.

در سال 1971، فارو اولین هنرپیشه آمریکایی در تاریخ شد که به کمپانی رویال شکسپیر پیوست و در نقش ژان آو آرک در تولید Jeanne d’Arc au bûcher ظاهر شد. پس از آن تولیدات صحنه ای مری رز (1972)، سه خواهر (1973) و ایوانف (1976) انجام شد. او همچنین در طول دهه 1970 در چندین فیلم بازی کرد، از جمله اقتباس سینمایی در سال 1974 از گتسبی بزرگ و کمدی عروسی رابرت آلتمن (1978).

فارو در سال 1979 با فیلمساز وودی آلن رابطه برقرار کرد و طی یک دهه در 13 فیلم او بازی کرد که با کمدی جنسی یک شب نیمه تابستان (1982) شروع شد. او برای بازی در چندین فیلم آلن جوایز بسیاری از منتقدان دریافت کرد، از جمله نامزدی جایزه گلدن گلوب برای برادوی دنی رز (1984)، رز بنفش قاهره (1985) و آلیس (1990)، و همچنین نامزدی بفتا برای هانا و خواهران او (1986). پس از جدایی از آلن در سال 1992، او ادعاهای عمومی مبنی بر تجاوز جنسی او به دختر خوانده هفت ساله آنها، دیلن، مطرح کرد. او حضانت دیلن را حفظ کرد و آلن هرگز متهم به جرم نشد و به شدت این اتهام را رد کرده است. این ادعاها پس از اینکه دیلن در مصاحبه ای در سال 2013 حمله ادعایی را بازگو کرد، مورد توجه عمومی مجدد قرار گرفت.

از دهه 2000، فارو گاه به گاه در تلویزیون ظاهر شده است، از جمله نقشی مکرر در تماشای سوم (2001-2003). او همچنین در فیلم هایی مانند The Omen (2006)، Be Kind Rewind (2008) و Dark Horse (2011) نقش های مکمل داشته است. او در سال 2014 در احیای نامه های عاشقانه برادوی ظاهر شد.