Manisha Koirala

مانیشا کویرالا (تلفظ [mʌˈnisa ˈkoirala]؛ زادهٔ ۱۶ اوت ۱۹۷۰) یک هنرپیشه نپالی است که به دلیل کارش در فیلم‌های هندی، عمدتاً در فیلم‌های هندی زبان شناخته می‌شود. او که به خاطر بازی در نقش های اصلی در دهه 1990 و اوایل دهه 2000 در سینمای تجاری و مستقل شناخته شده است، جوایز متعددی از جمله چهار جایزه فیلم فیر را دریافت کرده است. در سال 2001، دولت نپال نشان گورخا داکشینا باهو، دومین افتخار برتر کشور را به او اعطا کرد.

او که در خانواده برجسته سیاسی کویرالا به دنیا آمد، دختر پراکاش کویرالا و نوه بیشوشوار پراساد کویرالا، نخست وزیر سابق نپال است. او که در ابتدا آرزو داشت پزشک شود، دوره کوتاهی در مدلینگ داشت و پس از آن اولین بازیگری خود را با فیلم نپالی Pheri Bhetaula (1989) در حالی که هنوز در مدرسه بود انجام داد. او بعداً در فیلم درام هندی Saudagar (1991) بازی کرد. پس از یک سری شکست های تجاری، کویرالا خود را به عنوان یک هنرپیشه برجسته با رمان های تحسین شده میهن پرستانه 1942: یک داستان عشق (1994) و درام رمانتیک به زبان تامیل بمبئی (1995) تثبیت کرد و متعاقباً در یک سری موفقیت های تجاری از جمله آگنی ساکشی بازی کرد. (1996)، هندی (1996)، گوپت: حقیقت پنهان (1997)، Kachche Dhaage، فیلم Mudhalvan به زبان تامیل (هر دو 1999)، کمپانی (2002) و Ek Chhotisi Love Story (2002). او به خاطر بازی در نقش یک همسر جاه طلب در درام آکله هوم آکله توم (1995)، دختر پدر و مادری ناشنوا در رمان عاشقانه موزیکال Khamoshi: The Musical (1996)، یک تروریست در تریلر عاشقانه Dil Se، به رسمیت شناخته شد. (1998)، زن بدرفتاری در درام لاجا (2001) و سوشمیتا بانرجی در فیلم زندگینامه ای فرار از طالبان (2003).

پس از سال 2003، کویرالا شروع به همکاری با فیلمسازان مستقل در پروژه های هنری و فیلم های منطقه ای کرد. بازی او در درام تولسی (2008)، درام روانشناختی مالاییایی الکترا (2010)، گلچین من هستم (2010) و کمدی رمانتیک Mappillai (2011) مورد ستایش قرار گرفت. او پس از تشخیص سرطان تخمدان در سال 2012 از بازیگری فاصله گرفت و پنج سال بعد با درام مایا عزیز (2017) بازگشت. سال بعد، او در تولید نت‌فلیکس، داستان‌های هوس و زندگی‌نامه سانجو حضور داشت. دومی در میان پردرآمدترین آثار هندی قرار دارد. کویرالا علاوه بر بازی در فیلم، مجری صحنه است و به عنوان نویسنده در رمان شفا یافته که شرح مبارزه او با سرطان تخمدان است، مشارکت داشته است. کویرالا در سال 1999 برای هند و 2015 برای نپال به عنوان سفیر حسن نیت صندوق جمعیت سازمان ملل متحد منصوب شد و پس از زلزله آوریل 2015 نپال در امدادرسانی مشارکت داشت. او اهدافی مانند حقوق زنان، پیشگیری از خشونت علیه زنان، پیشگیری از قاچاق انسان و آگاهی از سرطان را ترویج می کند.