Lauren Bacall

لورن باکال (/bəˈkɔːl/؛ زادهٔ بتی جوآن پرسک؛ ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۴ – ۱۲ اوت ۲۰۱۴) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. او توسط مؤسسه فیلم آمریکا به عنوان بیستمین ستاره زن سینمای کلاسیک هالیوود برگزیده شد و در سال 2009 جایزه افتخاری اسکار را از آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک به پاس کمک او به عصر طلایی فیلم های سینمایی دریافت کرد.  او در ابتدا به دلیل جذابیت، حضور پر شور و صدای متمایز و درشت او شناخته می شد. باکال یکی از آخرین ستاره های بزرگ بازمانده از عصر طلایی سینمای هالیوود بود.

باکال کار خود را به عنوان مدل برای آژانس مدلینگ والتر تورنتون آغاز کرد قبل از اینکه اولین فیلم خود را در سن 19 سالگی به عنوان بانوی اصلی مقابل همسر آینده‌اش همفری بوگارت در فیلم داشتن و نداشتن (1944) بسازد. او در ژانر فیلم نوآر با حضور در کنار همسر جدیدش در خواب بزرگ (1946)، گذرگاه تاریک (1947) و کی لارگو (1948) ادامه داد و در کمدی های رمانتیک چگونه با یک میلیونر ازدواج کرد (1953) بازی کرد. مرلین مونرو و بتی گرابل و طراحی زن (1957) با گریگوری پک. او نقش اصلی زن را در فیلم نوشته شده بر باد (1956) به تصویر کشید که یکی از فیلم های مهم داگلاس سیرک محسوب می شود. او در سال 1966 در فیلم معمایی هارپر در کنار پل نیومن بازی کرد. او با درخواست شخصی وین در آخرین فیلم او The Shootist (1976) با جان وین همبازی شد. او همچنین در برادوی در موزیکال کار کرد و جوایز تونی را برای تشویق (1970) و زن سال (1981) دریافت کرد. او برای بازی در فیلم آینه دو چهره (1996) برنده گلدن گلوب، بفتا و جایزه SAG شد و نامزد جایزه اسکار شد.

در مرحله آخر کارش، او با بازی در نقش‌های مکمل اصلی در فیلم‌های Misery (1990)، Dogville (2003) و دوبله انگلیسی انیمیشن‌های Howl’s Moving Castle (2004) و Ernest & Celestine، موفقیت جدیدی با مخاطبان جوان‌تر به دست آورد. (2012).