بستن
Julie Andrews

Julie Andrews

Dame Julie Andrews DBE (متولد جولیا الیزابت ولز؛ 1 اکتبر 1935) یک هنرپیشه، خواننده و نویسنده انگلیسی است. او در طول بیش از 75 سال فعالیت حرفه ای خود، جوایز متعددی از جمله یک جایزه اسکار، یک جایزه فیلم آکادمی بریتانیا، دو جایزه Primetime Emmy، سه جایزه گرمی و شش جایزه گلدن گلوب دریافت کرده است. اندروز در سال 1991 به عنوان افسانه دیزنی ساخته شد و با شیر طلایی افتخاری و همچنین جایزه دستاورد زندگی AFI مفتخر شد. در سال 2000، اندروز توسط ملکه الیزابت دوم به دلیل خدماتی که در هنرهای نمایشی انجام داد، به عنوان یک زن شناخته شد.

اندروز، بازیگر و خواننده کودک، در سال 1948 در وست اند ظاهر شد و اولین بازی خود را در برادوی در فیلم دوست پسر (1954) انجام داد. او که به‌عنوان «جوان‌ترین پریمادونای بریتانیا» نام‌گذاری شد، با بازی در موزیکال‌های برادوی مانند بانوی زیبای من (1956) با بازی الیزا دولیتل و کملوت (1960) در نقش ملکه گینویر به شهرت رسید. در 31 مارس 1957، اندروز در اولین نمایش موزیکال راجرز و همرستین که برای تلویزیون نوشته شده بود، سیندرلا، یک پخش زنده و رنگی شبکه CBS توسط بیش از 100 میلیون بیننده، ایفای نقش کرد. اندروز اولین فیلم بلند خود را در فیلم مری پاپینز (1964) ساخته والت دیزنی انجام داد و جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را برای بازی در نقش اصلی دریافت کرد. سال بعد او در فیلم موزیکال The Sound of Music (1965) با بازی ماریا فون تراپ بازی کرد و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن – فیلم کمدی یا موزیکال را دریافت کرد.

بین سال‌های 1964 تا 1986، اندروز در فیلم‌های مختلفی بازی کرد که با کارگردانانی از جمله همسرش بلیک ادواردز، جورج روی هیل و آلفرد هیچکاک در فیلم‌های آمریکایی‌سازی امیلی (1964)، هاوایی (1966)، پرده پاره‌شده (1966)، میلی کاملاً مدرن (1966) بازی کرد. 1967)، ستاره! (1968)، دانه تمبر هندی (1974)، 10 (1979)، S.O.B. (1981)، ویکتور/ویکتوریا (1982)، زندگی همین است! (1986) و دوئت برای یک (1986). پس از سال 1986 حجم کار او کاهش یافت و در سال 1991 در دو فیلم ظاهر شد و تا سال 2000 دوباره ظاهر شد. با این حال، پس از آغاز هزاره جدید، حرفه او دوباره احیا شد. از سال 2001 تا 2004 اندروز در فیلم های خاطرات پرنسس (2001) و خاطرات پرنسس 2: نامزدی سلطنتی (2004) بازی کرد. از سال 2004 تا 2018 او صدای خود را به انیمیشن‌های Shrek و Despicable Me و Aquaman (2018) قرض داد. در سال 2017 او یک برنامه آموزشی برای کودکان با عنوان اتاق سبز جولی را ایجاد و میزبانی کرد که برای آن دو نامزدی جایزه امی روز دریافت کرد. در آغاز سال 2020، اندروز صداپیشگی لیدی ویستلداون راوی سریال بریجرتون نتفلیکس را بر عهده داشت. او همچنین میزبان نمایش‌هایی مانند اجرای عالی و روایتگر مستندهایی مانند سریال برادوی امی در سال 2004: برادوی: موزیکال آمریکایی بوده است.

در سال 2002، اندروز در نظرسنجی بی بی سی از 100 برترین بریتانیایی در رتبه 59 قرار گرفت. در سال 2003، او اولین موفقیت خود را در برادوی، این بار به عنوان کارگردان صحنه، با احیای «دوست پسر» دوباره مرور کرد. او علاوه بر حرفه موسیقیایی، نویسنده کتاب‌های کودک نیز هست و دو کتاب زندگی‌نامه به نام‌های Home: A Memoir of My Early Years (2008) و Home Work: A Memoir of My Hollywood (2019) منتشر کرده است.