Julianne Moore

جولی ان اسمیت (انگلیسی: Julie Anne Smith؛ زادهٔ ۳ دسامبر ۱۹۶۰) معروف به جولیان مور، بازیگر و مؤلف آمریکایی است. او از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در سینما پرکار بوده و برای به تصویر کشیدن زنان از لحاظ احساسی نگران در فیلم‌های مستقل و بلاکباستر شهرت دارد. او جوایز مختلفی از قبیل یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا، دو جایزهٔ گلدن گلوب و یک جایزهٔ امی ساعات پربیننده دریافت کرده‌است. در سال ۲۰۱۵، مجلهٔ تایم او را به‌عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان معرفی کرد و در سال ۲۰۲۰، نام او در فهرست نیویورک تایمز از ۲۵ بازیگر برتر قرن بیست و یکم آمد.

مور در رشتهٔ تئاتر دانشگاه بوستون به تحصیل پرداخت و حرفه‌اش را با مجموعه‌ای از نقش‌ها در تلویزیون آغاز کرد. او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مجموعهٔ تلویزیونی همان‌طور که جهان می‌چرخد حضور داشت و برای این نقش برندهٔ جایزهٔ امی دی‌تایم شد. آغاز فعالیت سینمایی‌اش در داستان‌هایی از نیمۀ تاریک: فیلم (۱۹۹۰) بود و تا چهار سال بعد نقش‌های کوچکی در فیلم‌ها از جمله دستی که گهواره را تکان می‌دهد به دست می‌آورد. مونرو در ابتدا با فیلم برش‌های کوتاه (۱۹۹۳) مورد توجه منتقدان قرار گرفت و نقش‌آفرینی‌های پیاپی او در وانیا در خیابان چهل و دوم (۱۹۹۴) و ایمن (۱۹۹۵) باعث تداوم این روند شد. بازی در فیلم‌های پرفروش نه ماه (۱۹۹۵) و جهان گمشده: پارک ژوراسیک (۱۹۹۷) او را به یکی از بانوان اول هالیوود تبدیل کرد.

مور در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ شهرت قابل توجهی را به‌دست‌آورد و برای نقش‌آفرینی‌هایش در فیلم‌های شب‌های عیاشی (۱۹۹۷)، پایان رابطه (۱۹۹۹)، دور از بهشت (۲۰۰۲) و ساعت‌ها (۲۰۰۲) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد؛ او در فیلم اول نقش یک بازیگر پورنوگرافی دههٔ ۱۹۷۰ را ایفا کرد و در سه فیلم دیگر نقش یک زن خانه‌دار ناراضی در اواسط قرن بیستم را ایفا کرد. او برای بازی در فیلم‌های لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)، مگنولیا (۱۹۹۹)، هانیبال (۲۰۰۱)، فرزندان انسان (۲۰۰۶)، یک مرد مجرد (۲۰۰۹)، بچه‌ها حالشان خوب است (۲۰۱۰) و دیوانه‌وار، احمقانه، عشق (۲۰۱۱) موفقیت‌هایی کسب کرد. مور برای به تصویر کشیدن سارا پیلین در فیلم تلویزیونی تغییر بازی (۲۰۱۲) برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد. مدتی بعد برای بازی در نقش یک بیمار آلزایمری در فیلم هنوز آلیس (۲۰۱۴) توانست جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به خود اختصاص دهد.

مور در سال ۲۰۱۴ برای فیلم نقشه‌های ستاره‌های سینما (۲۰۱۴) برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن در جشنوارهٔ فیلم کن شد. مجموعه‌فیلم‌های بازی‌های گرسنگی و فیلم جاسوسی کینگزمن: محفل طلایی (۲۰۱۷) یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌هایش هستند. او بعداً در فیلم‌های گلوریا بل (۲۰۱۸)، بعد از عروسی (۲۰۱۹)، گلوریا (۲۰۲۰)، زنی پشت پنجره (۲۰۲۱) و ایون هنسن عزیز (۲۰۲۱) ایفای نقش کرد. مور علاوه بر بازیگری، مجموعه‌ای از کتاب‌های کودکانه دربارهٔ شخصیتی به نام «توت‌فرنگی کک‌مک» نوشته‌است. او با کارگردان بارت فرویندلیش ازدواج کرده‌است و از او صاحب دو فرزند شده‌است.