Jean Parker

جین پارکر (متولد لوئیس می گرین؛ 11 اوت 1915 – 30 نوامبر 2005) یک بازیگر سینما و صحنه آمریکایی بود. او که بومی مونتانا بود، در دوران رکود بزرگ فقیر بود، در ده سالگی توسط خانواده‌ای در پاسادنا، کالیفرنیا به فرزندی قبول شد. او در ابتدا آرزو داشت تصویرگر و هنرمند شود، اما در سن 17 سالگی توسط لوئیس بی مایر، مدیر اجرایی Metro-Goldwyn-Mayer پس از انتشار عکسی از او در یک روزنامه لس آنجلس هنگام برنده شدن در مسابقه پوستر، کشف شد.

او اولین فیلم بلند خود را در درام پیش‌کد طلاق در خانواده (1932) انجام داد، قبل از اینکه به کلمبیا پیکچرز قرض داده شود و او را در فیلم بانوی یک روز فرانک کاپرا (1933) انتخاب کرد. در همان سال، او در نقش الیزابت مارچ در اقتباس جرج کوکور از زنان کوچک در مقابل کاترین هپبورن، جوآن بنت و فرانسیس دی بازی کرد. نقش‌های بعدی شامل نقش‌های اصلی در درام Sequoia (1934) و کمدی-فانتزی بریتانیایی The Ghost Goes West (1935) بود.

پارکر بعداً در کمدی لورل و هاردی The Flying Deuces (1939) بازی کرد، پس از آن فیلم ورزشی بچه پیتسبورگ (1941) و فیلم نوآر چشمان مرد مرده (1944) در کنار لون چنی جونیور. او اولین بازی خود را در برادوی انجام داد. 1946، در نقش اصلی لوکو، و به دنبال آن نقش اصلی در تولید برادوی Burlesque (1946-1947) در مقابل برت لاهر. در سال 1948، او جایگزین جودی هالیدی برای تولید تور ملی برادوی از گارسون کانین Born Yesterday شد که نقدهای مثبتی را برای او به همراه داشت. سال بعد، او در کنار گریگوری پک در یک تولید صحنه ای کمدی آسمان را روشن کن ظاهر شد.

در دهه 1950، فعالیت سینمایی پارکر کند شد، اگرچه او همچنان در تعداد کمی از فیلم ها ظاهر شد، از جمله نقش های مکمل در وسترن The Gunfighter (1950) و Toughest Man in Arizona (1952) و فیلم نوآر سه شنبه سیاه (1954) ). او در سال 1952 تنها فرزندش رابرت لوری هنکس جونیور را از ازدواج چهارم خود با بازیگر رابرت لوری به دنیا آورد. پارکر آخرین حضور در فیلم خود را در سال 1965 در قیام آپاچی انجام داد. او سال‌های پایانی خود را در کالیفرنیا گذراند، جایی که در سال 2005 بر اثر سکته در خانه فیلم و تلویزیون کشور و بیمارستان در لس‌آنجلس درگذشت.