Jean Arthur

ژان آرتور (متولد گلدیس جورجیانا گرین؛ 17 اکتبر 1900 – 19 ژوئن 1991) بازیگر آمریکایی برادوی و سینما بود که فعالیت حرفه ای او در فیلم های صامت در اوایل دهه 1920 آغاز شد و تا اوایل دهه 1950 ادامه داشت.

آرتور در سه فیلم فرانک کاپرا ایفای نقش کرد: آقای دیدز به شهر می رود (1936) با گری کوپر، نمی توانی آن را با خودت ببری (1938) با همبازی جیمز استوارت، و آقای اسمیت به واشنگتن می رود (1939). با بازی استوارت. این سه فیلم همگی از «قهرمان روزمره» که توسط آرتور شخصیت می‌یابد، دفاع می‌کردند. او همچنین با کری گرانت در درام ماجرایی فقط فرشتگان بال دارند (1939) و درام کمدی صحبت از شهر (1942) همبازی شد. آرتور در سال 1944 برای بازی در فیلم The More the Merrier (1943)، یک کمدی که جوئل مک‌کریا نیز در آن نقش آفرینی کرد، نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد.

جیمز هاروی در تاریخچه کمدی رمانتیک خود نوشت: “هیچ کس به اندازه ژان آرتور با کمدی اسکروبال آشنا نشد. او به قدری بخشی از آن بود، شخصیت ستاره اش به قدری با آن تعریف شد که به نظر می رسد خود سبک اسکروبال است. بدون او تقریباً غیرقابل تصور است.” او را “بانوی اصلی کمدی” نامیده اند. آخرین بازی او در فیلم غیر کمدی بود و در سال 1953 در فیلم شین ساخته جورج استیونز در نقش همسر صاحب خانه بازی کرد.

آرتور مانند گرتا گاربو در هالیوود به دلیل بیزاری از تبلیغات شناخته شده بود. او به ندرت امضا می‌کرد یا مصاحبه می‌کرد. مجله Life در مقاله ای در سال 1940 مشاهده کرد: “در کنار گاربو، ژان آرتور زن مرموز حاکم هالیوود است.”