Elizabeth Taylor
رزموند «لیز» تیلور (به انگلیسی: Dame Elizabeth Rosemond “Liz” Taylor, DBE) DBE (۲۷ فوریه ۱۹۳۲–۲۳ مارس ۲۰۱۱) بازیگر، بازرگان و انسان دوست انگلیسی بود. او فعالیت خود را به عنوان بازیگر زمان کودک در اوایل دهه ۱۹۴۰ آغاز کرد و یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های سینمای کلاسیک هالیوود در دهه ۵۰ بود. او کار خود را با موفقیت در دهه ۱۹۶۰ ادامه داد، و تا آخر عمر به عنوان یک چهره مشهور عمومی باقی ماند. در سال ۱۹۹۹، بنیاد فیلم آمریکا او را به عنوان هفتمین زن افسانه بزرگ پرده سینمای نامگذاری کرد.
تیلور در لندن به دنیا آمد و در سال ۱۹۳۹ با خانواده خود به لس آنجلس نقل مکان کرد. او اولین بازیگری خود را در نقش ناچیزی در فیلم هر دقیقه یک نفر به دنیا می‌آید یونیورسال پیکچرز انجام داد. اما استودیو بعد از یک سال قراردادش را به پایان رساند. با وی سپس قراردادی توسط مترو گلدوین مایر امضا رسید و پس از حضور در ولوت ملی (۱۹۴۴) به یک ستاره محبوب نوجوان تبدیل شد. او در دهه ۵۰ نقشهای بزرگسالان را به عهده گرفت، هنگامی که در کمدی پدر عروس (۱۹۵۰) بازی کرد و تحسین منتقدان را برای اجرای خود در درام مکانی در آفتاب (۱۹۵۱) جلب کرد.
علی‌رغم اینکه او یکی از سرشناس‌ترین ستاره‌های مترو گلدوین مایر (MGM) است، تیلور آرزو داشت کار خود را در اوایل دهه ۵۰ پایان دهد. او از کنترل استودیو خشمگین شد و بسیاری از فیلم‌هایی که به او اختصاص داده شد را دوست نداشت. در اواسط دهه ۵۰ در درام حماسی غول (۱۹۵۶) حضور یافت پس از این فیلم در نمایشنامه‌های تنسی ویلیامز: گربه روی شیروانی داغ (فیلم ۱۹۵۸) و ناگهان تابستان گذشته (فیلم) حضور یافت. تیلور برای دومین بار برنده گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول زن شد. اگرچه او از نقش خود به عنوان یک دختر تلفنی در باترفیلد ۸ (۱۹۶۰)، آخرین فیلم وی برای MGM خوشش نمی‌آمد، او همچنین برای اجرای خود جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را بدست آورد.
در طول تولید فیلم کلئوپاترا در سال ۱۹۶۱، تیلور و ریچارد برتون یک رابطه خارج از ازدواج را آغاز کردند که باعث رسوایی شد. با وجود مخالفت عمومی، او و برتون روابط خود را ادامه دادند و در سال ۱۹۶۴ ازدواج کردند. آنها با نام «لیز و دیک» توسط رسانه‌ها، در ۱۱ فیلم با هم بازی کردند، از جمله آدم‌های خیلی مهم (۱۹۶۳)، مرغ دریایی (فیلم ۱۹۶۵) (۱۹۶۵)، رام کردن زن سرکش (۱۹۶۷) و چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟ (۱۹۶۶). تیلور بهترین نقد و بررسی‌های مربوط به حرفه خود را برای بازی وولف دریافت کرد و برنده دومین جایزه اسکار و چندین جایزه دیگر برای عملکردش شد. او و برتون در ۱۹۷۴ طلاق گرفتند، اما خیلی زود با هم آشتی کردند و در سال ۱۹۷۵ دوباره ازدواج کردند. ازدواج دومشان با طلاق در سال ۱۹۷۶ به پایان رسید.
فعالیت بازیگری تیلور در اواخر دهه ۱۹۶۰ رو به زوال گذاشت، اگرچه او تا اواسط دهه ۱۹۷۰ بازیگری را در فیلم‌ها ادامه داد، و پس از آن روی حمایت از حرفه شوهر ششم خود، سناتور ایالات متحده، جان وارنر (R-Virginia) متمرکز شد. در دهه ۱۹۸۰، او در اولین نقشهای مهم صحنه ای خود و در چندین فیلم و سریال تلویزیونی بازی کرد و همچنین به اولین و مشهورترین برندهای تجاری عطر تبدیل شد. تیلور از نخستین افراد مشهوری بود که در فعالیت HIV / AIDS شرکت کرد. وی در سال ۱۹۸۵ بنیاد آمریکایی تحقیقات ایدز و بنیاد ایدز الیزابت تیلور را در سال ۱۹۹۱ تأسیس کرد. از اوایل دهه ۱۹۹۰ تا زمان مرگش، او وقت خود را به فعالیت‌های انسان دوستانه اختصاص داد، به همین خاطر چندین تقدیرنامه از جمله مدال شهروندان ریاست جمهوری دریافت کرد.
در طول زندگی حرفه اش، زندگی شخصی تیلور مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. او هشت بار با هفت مرد ازدواج کرد، به دین یهودیت گروید، چندین بیماری جدی را تحمل کرد. او در سال ۲۰۱۱ در سن ۷۹ سالگی در اثر نارسایی قلب درگذشت.
الیزابت تیلور که دارای لقب سلطنتی «دیم» بود، با بازی در فیلم‌هایی چون کلئوپاترا (۱۹۶۳)، چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد (۱۹۶۶) و گربه روی شیروانی داغ (۱۹۵۸) به یکی از محبوب‌ترین چهره‌های سینمای جهان تبدیل شد. زندگی خصوصی پر ماجرای او در کنار فیلم‌های موفق او و فعالیت‌های بشردوستانه‌اش همواره او را که از ۱۲ سالگی با بازی در فیلم ولوت ملی (۱۹۴۴) شناخته شد، در شهرت نگه داشت.
