David Niven

جیمز دیوید گراهام نیون (/ˈnɪvən/؛ 1 مارس 1910 – 29 ژوئیه 1983) یک هنرپیشه، خاطره نویس، و رمان نویس بریتانیایی بود. او برای بازی در نقش سرگرد پولاک در جداول جدا (1958) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد. از دیگر نقش‌های برجسته می‌توان به رهبر اسکادران پیتر کارتر در موضوع زندگی و مرگ، فیلیاس فاگ در فیلم دور دنیا در ۸۰ روز، سر چارلز لیتون (شبح) در پلنگ صورتی و جیمز باند در کازینو رویال (۱۹۶۷) اشاره کرد.

نیون که در لندن به دنیا آمد، قبل از به دست آوردن جایگاه در کالج نظامی سلطنتی، سندهرست، در مدرسه مقدماتی هیدرداون و مدرسه استو تحصیل کرد. پس از سندهرست، او به ارتش بریتانیا پیوست و به عنوان ستوان دوم در پیاده نظام سبک هایلند مأمور شد. پس از ایجاد علاقه به بازیگری، او نقشی را در فیلم بریتانیایی There Goes the Bride (1932) به عنوان بازیگر دیگر پیدا کرد. او که از ارتش زمان صلح خسته شده بود، در سال 1933 از کمیسیون خود استعفا داد، به نیویورک نقل مکان کرد، سپس به هالیوود سفر کرد. در آنجا، او یک مامور استخدام کرد و تا سال 1935 چندین نقش کوچک را در فیلم‌ها بازی کرد، از جمله نقشی بدون صحبت در فیلم Metro-Goldwyn-Mayer’s Mutiny on the Bounty. این امر او را در صنعت فیلم جلب کرد و توجه ساموئل گلدوین را به خود جلب کرد و منجر به عقد قرارداد شد.

بخش‌هایی در فیلم‌های اصلی، از جمله دادسورث (1936)، اتهام تیپ نور (1936)، و زندانی زندا (1937) دنبال شد. تا سال 1938، او در نقش مرد اصلی فیلم های «الف» بازی می کرد. با شروع جنگ جهانی دوم، نیون به بریتانیا بازگشت و دوباره به ارتش پیوست و به عنوان ستوان مجدداً مأموریت یافت. در سال 1942، او در فیلم روحیه‌ساز در مورد توسعه جنگنده سوپرمارین اسپیت‌فایر، The First of the Few (نام آمریکایی اسپیت‌فایر)، که با اشتیاق توسط وینستون چرچیل تأیید شد، بازی کرد.

نیون پس از از خدمت خارج شدن از خدمت، کار بازیگری خود را از سر گرفت و در سال 1945 در نظرسنجی محبوبیت ستارگان بریتانیایی به عنوان دومین بازیگر محبوب بریتانیایی انتخاب شد. او در «موضوع زندگی و مرگ» (1946)، «همسر اسقف» (1947) با کری گرانت و «افسون» (1948) ظاهر شد که همگی مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. نیون بعداً در The Elusive Pimpernel (1950)، نان تست نیواورلئان (1950)، Happy Go Lovely (1951)، Happy Ever After (1954) و Carrington V.C. (1955) قبل از کسب موفقیت بزرگ در نقش فیلیاس فاگ در تولید مایکل تاد دور دنیا در 80 روز (1956). نیون در بسیاری از برنامه های تلویزیونی و نزدیک به 100 فیلم ظاهر شد. او همچنین با موفقیت تجاری قابل توجهی شروع به نوشتن کتاب کرد. در سال 1982، او در آخرین فیلم پلنگ صورتی بلیک ادواردز، دنباله پلنگ صورتی و نفرین پلنگ صورتی ظاهر شد و دوباره در نقش سر چارلز لیتون بازی کرد.