Chloë Sevigny

Chloë Stevens Sevigny (/ˈsɛvəni/، متولد 18 نوامبر 1974) بازیگر، مدل، فیلمساز و طراح مد آمریکایی است. سویینی که به خاطر کارش در فیلم‌های مستقل که اغلب در فیلم‌های بحث‌برانگیز یا تجربی ظاهر می‌شود، شناخته شده است و جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب، جایزه ماهواره، جایزه روح مستقل، و همچنین نامزدی برای یک جایزه اسکار و سه فیلم سینمایی را دریافت کرده است. جوایز انجمن بازیگران او همزمان با فعالیت بازیگری خود در زمینه طراحی مد نیز فعالیت دارد. در طول سال ها، حس مد جایگزین او باعث شهرت او به عنوان یک نماد سبک شده است.

پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، سویگنی به عنوان یک مدل کار پیدا کرد و در موزیک ویدیوهای Sonic Youth و The Lemonheads ظاهر شد که به او کمک کرد تا وضعیت “این دختر” را به دست آورد. در سال 1995، او اولین فیلم خود را در فیلم بچه ها انجام داد که تحسین منتقدان را به همراه داشت. مجموعه ای از نقش ها در ابعاد کوچک در اواخر دهه 1990، مانند سالن Trees Lounge در سال 1996، او را بیشتر به عنوان یک بازیگر برجسته در صحنه فیلم مستقل معرفی کرد. سوینی با بازی در نقش لانا تیسدل در فیلم درام پسران گریه نمی کنند (1999) به شهرت رسید و برای آن نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد.

در طول دهه 2000، سویگنی در نقش های فرعی در فیلم های مستقل متعددی از جمله روانی آمریکایی (2000)، شیطان عاشق (2002) ظاهر شد. Party Monster and Dogville (هر دو 2003)؛ و اسم حیوان دست اموز قهوه ای (2004). شرکت او در آخرین بازی به دلیل صحنه ای که در آن فلاتیو غیر شبیه سازی شده گرافیکی را اجرا می کرد، جنجال های قابل توجهی ایجاد کرد. از سال 2006 تا 2011، سویینی نقش نیکولت گرانت را در سریال عشق بزرگ HBO به تصویر کشید، که برای آن جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در سال 2010 دریافت کرد. او همچنین در فیلم‌های اصلی مانند زودیاک دیوید فینچر (2007) و بیوگرافی Mr. نیس (2010).

پس از پایان عشق بزرگ، سویینی در پروژه‌های تلویزیونی متعددی ظاهر شد و در سریال بریتانیایی Hit & Miss (2012) بازی کرد و نقش‌های فرعی در پورتلندیا (2013)، دو فصل از داستان ترسناک آمریکایی داشت. و در سریال نتفلیکس Bloodline (2015–2017). سوینی اولین کارگردانی خود را در سال 2016 با فیلم کوتاه Kitty انجام داد و پس از آن دومین فیلم کوتاه به نام کارمن ساخته شد. او در سال 2017 چندین نقش مکمل داشت قبل از اینکه نقش اصلی را با ایفای نقش لیزی بوردن در فیلم هیجانی مستقل لیزی (2018) به دست آورد و پس از آن نقش اصلی دیگری در کمدی ترسناک جیم جارموش به نام مردگان نمی میرند (2019). سومین فیلم او به عنوان کارگردان، فیلم کوتاهی با عنوان پژواک سفید، برای دریافت نخل طلای فیلم کوتاه در جشنواره فیلم کن 2019 رقابت کرد.