کامرون میشل دیاز (انگلیسی: Cameron Michelle Diaz؛ زادهٔ ۳۰ اوت ۱۹۷۲) کارآفرین، تهیهکننده، نویسنده و بازیگر و مدل بازنشسته آمریکایی است. او در طول حرفهٔ خود افتخارات گوناگونی دریافت کرده و نامزد دریافت چهار جایزهٔ گلدن گلوب، یک جایزهٔ بفتا و سه جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شدهاست. او در سال ۲۰۱۳ دریافتکنندهٔ بیشترین دستمزد در میان بازیگران زن هالیوود بالای ۴۰ سال بود. تا سال ۲۰۱۸، مجموع فروش گیشه فیلمهای دیاز در ایالات متحده بیش از ۳ میلیارد دلار بوده و در جهان بیش از ۷ میلیارد دلار فروش داشتهاند که او را به پنجمین بازیگر پردرآمد گیشه داخلی آمریکا بدل میکند.
دیاز در سن دیگو به دنیا آمد و در لانگ بیچ، کالیفرنیا بزرگ شد. او هنگام تحصیل در دبیرستان با الیت مدل قرارداد مدلینگ امضا کرد. او فعالیت سینمایی خود را با بازی در فیلم ماسک (۱۹۹۴) آغاز کرد. او سپس برای نقش مکمل فیلم عروسی بهترین دوست من (۱۹۹۷) انتخاب شد و در پی آن در فیلم موفق مری یه جوریه (۱۹۹۸) ایفای نقش کرد. بازی در این فیلم باعث گسترش شهرت او شد و برایش نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر زن در موزیکال یا کمدی شد. او در سال ۱۹۹۹ برای بازی در درام ورزشی هر یکشنبه کذایی و فیلم فانتزی جان مالکوویچ بودن بهعنوان بازیگری دراماتیک شهرت یافت و برای جان مالکوویچ بودن دومین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.
دیاز برای بازی در نقش مکمل فیلم آسمان وانیلی (۲۰۰۱) سومین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. او سپس در فیلمهای گوناگونی از جمله فرشتگان چارلی (۲۰۰۰) و دنبالهاش فرشتگان چارلی: زدن به سیم آخر (۲۰۰۳) ایفای نقش کرد و صداپیشگی شخصیت شاهدخت فیونا را در مجموعهٔ شرک (۲۰۰۱–۲۰۱۰) به عهده گرفت. او در سال ۲۰۰۲ در فیلم حماسی دارودستههای نیویورکی ساختهٔ مارتین اسکورسیزی ایفای نقش کرد که برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. پروژههای بعدی او شامل کمدیهای دراماتیک در موقعیت او (۲۰۰۵) و تعطیلات (۲۰۰۶) و تریلر روانشناختی جعبه (۲۰۰۹) و کمدی اکشن شوالیه و روز (۲۰۱۰) میشوند. او در سال ۲۰۱۱ در نقش مکمل فیلم زنبور سبز بازی کرد و فعالیت خود را با ایفای نقش در کمدیهای معلم بد (۲۰۱۱) و زن دیگر (۲۰۱۴) ادامه داد. آخرین نقشآفرینی او در فیلم اقتباسی آنی (۲۰۱۴) بود و سپس از بازیگری کنارهگیری کرد.
دیاز همچنین دو کتاب در زمینهٔ سلامت نوشتهاست: کتاب بدن (۲۰۱۳)، که یکی پرفروشترین کتاب نیویورک تایمز است و کتاب طول عمر (۲۰۱۶).