Alida Valli

آلیدا ماریا لورا، فرین آلتنبرگر فون مارکنشتاین-فرائنبرگ (زاده ۳۱ مه ۱۹۲۱ – درگذشته ۲۲ آوریل ۲۰۰۶)، که بیشتر با نام هنری‌اش Alida Valli (یا به سادگی والی) شناخته می‌شود، یک هنرپیشه ایتالیایی بود که در بیش از ۱۰۰ فیلم در یک دوره ۷۰ ساله ظاهر شد. حرفه ای، از دهه 1930 تا اوایل دهه 2000. او یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های فیلم ایتالیایی در دوران فاشیست‌ها بود که زمانی توسط بنیتو موسولینی به عنوان «زیباترین زن جهان» معرفی شد، اما پس از جنگ جهانی دوم موفق شد به موفقیت بین‌المللی ادامه دهد. به گفته فردریک میتران، والی تنها بازیگری در اروپا بود که برابر با مارلن دیتریش یا گرتا گاربو بود.

والی با بسیاری از کارگردانان مهم در ایتالیا و خارج از کشور کار کرد، از جمله آلفرد هیچکاک (پرونده پارادین؛ 1947)، کارول رید (مرد سوم؛ 1949)، لوچینو ویسکونتی (سنسو؛ 1954)، میکل آنجلو آنتونیونی (ایل گریدو، 1957)، ژرژ فرانژو (چشم های بدون چهره؛ 1960)، پیر پائولو پازولینی (ادیپوس رکس؛ 1967)، ماریو باوا (لیزا و شیطان؛ 1972)، برناردو برتولوچی (1900، 1976؛ لا لونا؛ 1979)، و داریو آرجنتو (S) 1977). والی در طول عمر خود به عنوان شوالیه جمهوری ایتالیا اعطا شد و شیر طلایی یک عمر دستاورد را در جشنواره فیلم ونیز در سال 1997 به خاطر مشارکتش در سینما دریافت کرد.